Jambo watu!

Jambo watu! (=Hallo allemaal! in het Swahili) 

Ik ben goed en wel aangekomen na een lange vermoeiende, maar helemaal prima verlopen reis. Ik voel me best trots dat ik deze reis via Frankfurt en Addis Ababa vrijwel zonder problemen heb afgelegd. Toen ik in Addis Ababa aankwam, merkte ik meteen van "Ja, ik ben in Afrika". De geur, de sfeer en de gezichten waren meteen zó anders. Tijdens al het wachten heb ik een boekje gelezen over de cultuur van Kenia en de omgangsvormen en andere aspecten als voorbereiding op een overgang en cultuurshock. Dit was zeker nuttig, nu heb ik wat voorkennis namelijk, maar ja, een boekje lezen is natuurlijk maar héél betrekkelijk. 

Toen ik door de Immigratiedienst van Mombasa ging, werd ik meteen heel vriendelijk geholpen en verschillende mensen zeiden met een glimlach van oor tot oor  "Welcome to Kenya, Welcome to Mombasa!". En dit gaf me een fijn en welkom (="Karibu" in het Swahili) gevoel. 
Zeker toen ik eindelijk mijn koffer zag verschijnen, was mijn reis hier naar toe echt voltooid! Ans, Ad en Ruben ("The Driver" van ons huis) hebben me heel erg fijn verwelkomd hier en ze zijn meteen begonnen me woordjes uit het Swahili aan te leren. Echt een leuke taal!
De meeste mensen spreken hier drie talen: Swahili (de voertaal), Engels (de 2e voertaal) en hun moedertaal (één van de 43(!) stamtalen).   
Aan het eind van de middag had ik even een ommetje met Ans gemaakt door de omgeving hier: door een paar straten en langs het prachtige witte strand. Ik heb toen al minstens 15 vreemde grote zwarte plakkerige handen geschud (sommige zelfs 2 x binnen 1 minuut, vraag me niet waarom!). Het is hier heel gebruikelijk om iedereen continu handen te schudden, ook al ken je elkaar niet en heb je niks van elkaar nodig. De mensen zijn hier zo ontzettend vriendelijk allemaal: ze glimlachen, ze zwaaien, ze zeggen "Karibu!" en vragen altijd hoe het met je gaat. Natuurlijk zijn velen ook gewoon heel vriendelijk omdat ze iets aan je verkopen willen omdat wij nu eenmaal "wuzungu" zijn, wat "Blanke westerlingen/Europeanen" betekent en hier ook wel als "wandelende portemonnees" beschouwd wordt. Maar alsnog is het prettig dat vrijwel iedereen super vriendelijk en vrolijk tegen je doet. 

Vandaag is mijn eerste echte dag in Mombasa. Het was een bizar gevoel om hier vanochtend (na heerlijk geslapen te hebben) wakker te worden (in een super ruim luxe bed in een super fijne kamer) in een totaal ander continent met allerlei nieuwe vogel- en krekelgeluiden. Te bizar voor woorden eigenlijk dat je in zo'n ruim 25 uur reizen in Afrika bent met toch vrijwel al je comfort bij je en zelfs super snelle wifi hebt...! Al valt de stroom hier zo'n 2 à 3 keer per dag ineens voor een tijdje uit. 

Vanochtend heb ik even de tuin hier verkend (foto's zijn te vinden bij "foto's"): prachtige gekleurde tropische bloemen, felle zon (ja ja, het is me hier echt zweten geblazen. En dat, terwijl Ad en Ans het momenteel juist koud vinden!!), felgekleurde hagedissen en onwennig genoeg ook overal beveiligingshekken. Het is erg wennen dat elk raam en elke deur aan de buitenkant een soort tralies heeft en dat het huis s' nachts bewaakt wordt door een mannetje in een soort overdekte hoek bij de poort. Er is hier ook een tuinman die de poort overdag opent voor ons, Sammy heet hij. Ook weer een ontzettend lieve man. Het voelt voor mij zo onnatuurlijk dat iemand steeds aan komt rennen om een poort open te doen, terwijl we dat ook prima zelf zouden kunnen. Maar het is hier nu eenmaal het gebruik dat de blanken de lokale Kenianen werk geven, ook in taken die wij makkelijk zelf kunnen doen en ook eigenlijk willen doen. Het is hier echter echt een belediging wanneer je taken die uitbesteed kunnen worden zelf doet: je hebt het als "muzungu" geld, dus moet je ook werkgelegenheid creeëren. Dit is een mentaliteit waar ik nog echt aan moet wennen, het doet me toch denken aan het kolonialisme tijdperk...  
Gelukkig zijn Ad en Ans hele goede en eerlijke "werkgevers" en hebben echt een band opgebouwd met de "The driver", "The gardener/gate-opener" en "The housekeeper". 

Vanmiddag hebben Ans en ik even wat boodschappen gedaan en geluncht in "the city mall", een overdekt super kapitalistisch luxe omringd met "securities" winkelcentrum. Het is overduidelijk dat dit winkelcentrum voornamelijk de expats als afzetmarkt heeft. Ik was echt flabergasted: je verwacht zo iets niet in een Afrikaans land. Toen we daar gingen eten kwamen er vijf obers op ons af van verschillende minirestaurantjes met hun menukaarten: we kozen uiteindelijk voor een lekkere Indiase "thali". De sfeer hier was zo anders, dat ik echt het gevoel had dat ik niet in Afrika was. Ans en Ad zeggen ook dat ze hier liever niet komen omdat het veel te ver van de echte cultuur ligt. Toch was het goed om ook dit even te zien. Het laat goed de contrasten zien. Al heb ik tot nu toe nog geen échte armoede gezien, maar ik weet dat die er is en ik zal die ook gegarandeerd nog zien. 
Het viel me hier en ook op straat op dat er gigantische verschillen zijn in deze stad: compleet in boerka bedekte vrouwen (ook soms met een bril op, wat er toch wel gek uitziet), mannen die eruit zien als imams, vrouwen met minstens drie prachtig gekleurde en versierde doeken omgewikkeld, mannen met keppeltjes, vrouwen met minivlechtjes tot aan hun dijen, vrouwen in korte strakke jurkjes en oude blanke mannen met dikke buiken, Franse zonnehoedjes, sanddalen en een mooie Keniaanse vrouw ernaast. Je ziet in een mum van tijd dat dit gebied enorm veel invloeden door de geschiedenis heen heeft gehad: van de islam tot het hindoeïsme tot de Maasai. En dat is alleen nog maar aan de rand van de stad. Ik ben benieuwd hoe dat in het hart van Mombasa zal zijn. 

Er zijn heel veel dingen die Ad en Ans me vertellen over wat zij al allemaal ervaren hebben en hoe de dingen hier gaan, ik zal jullie deze ook stuk voor stuk vertellen wanneer ik ze ook daadwerkelijk zélf meemaak. Voor nu gaat het helemaal goed met me, ik voel me hier hartstikke welkom en de komende dagen is het vooral nog een beetje "landen" hier. Eerst even wennen aan het klimaat, een beetje aan de sfeer ruiken, wat woordjes Swahili leren en in het ritme komen. Ik houd jullie op de hoogte!